همه چیز درباره بیماری انسفالومیلیت در قرقاول
همه چیز درباره بیماری انسفالومیلیت در قرقاول
علت این بیماری یک ویروس از خانواده پیکورناویریده است.
این ویروس در برابر عوامل مختلف فیزیکی و شیمیایی تا حدی مقاومت نشان می دهد.
و علاوه بر قرقاول، بلدرچین، بوقلمون و … نیز مورد حمله ی این ویروس قرار می گیرند.
و جوجه ی پرندگان آبزی و جوجه ی مرغ شاخدار نیز به این ویروس حساس هستند.
بیماری در فصول زمستان و بهار
غالبا در جوجه های جوان بیشتر مشاهده می شود.
نشانه های عصبی فقط در هفته های اول زندگی جوجه های جوان مشاهده خواهد شد.
جوجه های جوان قرقاول و یا دیگر گونه های آلوده به ویروس حداکثر سه هفته پس از تولد علائمی ظاهری این بیماری را از خود بروز می دهند
و مشخصات آن هم شامل بی حسی عضلات، کزکردگی، ناموزونی تحرک جوجه که از عوامل ابتدایی این بیماری ویروسی است
و همینطور لرزش محسوس، یکی از علائم بالینی این بیماری است.
این بیماری ویروسی، اکثرا قرقاول و پرندگان جوان را درگیر می کند
که با عدم تعادل و لرزش، مخصوصا در ناحیه ی سر و گردن معلوم می شود
و به نوعی آن را لرزش همه گیر نیز نام گذاری کرده اند. این بیماری همه گیری جهانی دارد
و جوجه های در سنین کم بیشتر به آن مبتلا می شوند.
همه چیز درباره بیماری انسفالومیلیت در قرقاول
انتقال ویروس از طریق خورده شدن مدفوع قرقاولهای آلوده و تکثیر در روده و آلوده شدن قرقاولهای جوان و دیگر پرنده صورت می گیرد.
ویروس از طریق پرنده ی آلوده ی مزبور دفع شده و این چرخه ممکن است ادامه داشته باشد
و قرقاولهای دیگر از همین راه (خوردن مدفوع پرنده ی آلوده) دوباره درگیر بیماری شوند.
باید دانست بیماری ویروسی در برابر عوامل فیزیکی و شیمیایی نسبتا مقاوم است.
وضعیت ایمنی پرنده بر روی شیوع بیماری تاثیر دارد. ولی اگر پرنده واکسینه شده باشد جوجه های جوان در برابر عفونت محافظت می شوند.
با این وجود بیماری در پرندگان مسن کمتر دیده می شود
چرا که با افزایش سن توانایی تولید آنتی بادی ها و پاسخ محافظت کننده ها افزایش می یابد.
در شرایط طبیعی آنسفالومیلیت قرقاول عفونت روده ای است که ویروس در روده ها زیاد می شود
و از راه مدفوع دفع می شود.
بیشترین انتشار ویروس انسفالومیلیت در قرقاول کجاست؟
بیشتر انتشار این ویروس از طریق تخم پرنده است
که در آن انتقال ویروس از گله ی آلوده به گله ی حساسی که در کنار یکدیگر و در یک مکان پرورش می یابند صورت می گیرد.
بیماری در برابر عوامل محیطی نیز مقاوم است و آب و غذای آلوده منبع انتشار ویروس هستند
که از مکانی به مکان دیگر و از طریق انتقال مدفوع آلوده به سالنهای غیر آلوده بیماری شیوع پیدا میکند.
و حتی افرادی که به مدفوع پرنده آلوده شده باشند ویروس را منتقل میکنند؛
ولی معمولی ترین راه ورود ویروس، راه دهانی است.
بیماری عفونت روده ای، بیماریهای دیگر را نیز به دنبال دارد.
بیماری آنسفالومیلیت قرقاول پس از این که به بدن حمله کرد به سمت مفاصل خرگوشی حرکت می کند
و در همان جا باقی می ماند و به ایجاد یک بیماری عفونی می پردازد.
نکته ی جالب در این بیماری این است که بر عکس بسیار ی از بیماریهای ویروسی، هر چه سن پرنده کمتر باشد بیشتر به این بیماری دچار می شود.
و قرقاولها با سنین بالا در برابر این بیماری مصونیت بیشتری دارند.